مردانی: کشتی‌گیرانی که اسطوره بودند الان محتاج نان شب هستند

به گزارش پایگاه خبری گام و ورزش، مهرداد مردانی ملی پوش سابق کشتی فرنگی ایران و دارنده مدال برنز بازی های آسیایی ۲۰۱۸ مدتی پیش خیلی بی سر و صدا از دنیای کشتی خداحافظی کرد. او در این مدت تمایلی به مصاحبه و بیان آن چه در این سال ها در دنیای کشتی بر او گذشت و حتی دلیل خداحافظی اش نداشت اما بعد از چند ماه سکوت مردانی شکست و ناگفته هایی را به زبان آورد.

مردانی که همچنان از نامهربانی هایی که در حق او در کشتی شده، گله مند است، می گوید یاد آن روزها می افتد حالش بد می شود اما حالا که مجبور به تغییر رشته شده است، آینده اش را در “MMA” روشن می بیند.

البته مردانی یک درخواست تامل برانگیز هم از جامعه کشتی دارد؛ او می گوید “از مسئولان کشتی می خواهم صادقانه انتخابی تیم ملی را برگزار کنند و شفاف باشند. از آن ها می خواهم به همه اردونشینان به یک شکل نگاه شود و طوری برخورد نکنند که کشتی گیر از ۲۰ سال زحمت خود دلسرد شود.”

در ادامه گفت و گوی ایسنا را با مهرداد مردانی کشتی گیری از شهر کشتی خیز و قهرمان‌پرور ایذه در استان خوزستان می خوانید:

*در ابتدا درباره حضور در MMA بگوید.

من از کودکی علاوه بر کشتی به رشته های رزمی نیز علاقه مند بودم و این اواخر که از خیلی مسائل در کشتی ناراحت بودم که البته خیلی نمی خواهم درباره حواشی بگویم، تصمیم گرفتم فعالیت ورزشی ام را در رشته دیگر ادامه دهم.

*چه شرایطی پیش آمد که از کشتی که در واقع عمرتان را پای آن گذاشته بودید، فاصله گرفتید و حتی حاضر نشدید وارد عرصه مربیگری شوید؟

از من که گذشت اما برای نسل های دیگر که وارد کشتی می شوند، شرایط لازم را فراهم کنند. خیلی از کشتی گیران بعد از دنیای قهرمانی، حتی نتوانستند یک کارمند ساده باشند تا حداقل محتاج نان شب خود نباشند. خواسته من از مسئولان این است، قهرمان هایی که پرچم ایران را در میادین مختلف بالا نگه می دارند و اسم کشور را در دنیا پرآوازه می کنند، حمایت کنند و به فکر آینده آن ها باشند. این قهرمان بعد از دنیای ورزش قرار است چکار کند آیا باید دست خود را پیش کسانی دراز کند که زمانی دوست داشتند با او عکس بگیرند؟ همه این ها درد است.

از جامعه کشتی نیز می خواهم صادقانه انتخابی تیم ملی را برگزار کنند و شفاف باشند. از آن ها می خواهم به همه اردونشینان به یک شکل نگاه شود و طوری برخورد نکنند که کشتی گیر از ۲۰ سال زحمت خود دلسرد شود. من تا سال ۲۰۲۱ فیکس تیم ملی بودم اما از کشتی که بیرون آمدم یک نفر هم سراغ من را نگرفت.

*شغل یا منبع درآمد هم داشتید؟

من در این سال ها حتی شغل هم نداشتم. این همه در تیم ملی بودم حتی یک روز هم بیمه ندارم. اصلا در زندگی چیزی به اسم بیمه ندیدم. از من گذشت ولی این ها برای نسل آینده معضل است. در لیگ سال گذشته همراه با تیم فولاد خوزستان در مسابقات شرکت کردم اما حق و حقوق ما تاکنون به صورت کامل پرداخت نشده است و حتی دوستان به من گفتند باید شکایت کنی اما نخواستم این کار را انجام دهم و این یکی از دردسرهایی بود که در این سال ها با آن مواجه بودم. جالب بود که درآمدمان از راه همین کشتی بود اما پولی هم عایدمان نمی شد. من واقعا نمی خواهم کم لطفی های کشتی را بیشتر تشریح کنم. متاسفانه ۶۰ تا ۷۰ میلیون تومان دستمزدمان را پرداخت نمی کنند و بعد هم کاری می کنند که کشتی گیری که صاحب مدال جهانی است باید به ۱۰ نفر رو بیندازد تا پولش را بگیرد. این چه وضعیتی است؟

*پس از حضور در لیگ پولی عاید شما نشده است؟

واقعا این مسائل خنده دار است. باشگاه فولاد پول ما را نداد و وقتی این مسائل یادم می آید حالم بد می شود. اصلا چه سالی پول لیگ را به خیر و خوشی به ما داده اند؟ همیشه یک داستانی وجود داشته است. چه کسی این ها را مدیریت می کند و پاسخگو است؟ به فدراسیون کشتی می گویم قصد شکایت دارم می گوید شکایت یکی دو سال پیش را؟ یک سال هم باشگاه پرسپولیس پول ما را خورد و شکایت هم کردیم، اصلا چه شد؟ همه این ها دست به دست هم می دهد که مسیر زندگی یک جوان کلا عوض شود.

*یعنی همین مسائل شما را مجبور به ترک کشتی رشته مورد علاقه تان کرد؟

چرا این کارها را می کنند که یک جوان این همه فشار را متحمل شود؟ اصلا چه کسی باید این راه را هموار کند که جوان ها به حق خود برسند؟ چرا باید برای رسیدن به حق مان باید هفت خان رستم را پشت سر بگذاریم. من تاکنون درباره این مسائل حرفی نزدم و اصلا علاقه ای به بیان مسائل این چنینی ندارم. بازهم می گویم از من گذشت اما نسل های بعد که با هزار امید وارد رشته کشتی می شوند را حمایت کنند. به هر حال کسی که وارد این رشته می شود باید بداند آینده اش تضمین می شود اما متاسفانه کسی نمی خواهد شرایط را تغییر دهد.

*پس شما دلسرد شدید؟

بهای عشق مان به کشتی را می دهیم اما کشتی گیری که ۲۸ ساله می شود و می خواهد تشکیل خانواده بدهد، حتی پول معمولی هم ندارد. لیگ برگزار می کنند و بعد پول کشتی گیر را می خورند. کشتی گیر تمرین می کند تا ملی پوش شود ولی چون فلان نفر از او خوشش نمی آید هزار مانع جلوی پای او می گذارند تا دلسرد شود. در اردو و بیرون از اردو هزار مشکل وجود دارد. من این مشکلات را هضم کردم. نسل فعلی تیم ملی همه خوب است اما همین ها فردا روزی به سن من می رسند، می بینند که من چگونه کشتی را کنار  گذاشتم و وارد رشته دیگری شدم و حتی حاضر نیستم در کشتی مربیگری کنم و چشمم را روی همه علاقه ام به کشتی بستم. واقعا خیلی سخت است ولی ببنید چقدر به من درد وارد کردند که به این تصمیم رسیدم که کشتی را کنار بگذارم اما حق ما این نیست.

حسن  یزدانی ۲۰ سال است عضو تیم ملی است. از او بپرسید برایش چند سال بیمه رد شده است. یک بیمه ساده هم ندارد. مگر یزدانی اسطوره ایران نیست ولی تازگی به استخدام بانک ملی درآمده است. او ۱۰ سال دیگر حتی یکی از گزینه ها برای ریاست وزارت ورزش و جوانان است. به هر حال مسئولان برای جوانانی که در این رشته کار می کنند در همین سن جوانی شغل پیدا کنند تا حداقل پول مکمل خود را دربیاورند و یک جوان در سن ۲۵ سالگی با غرور و هزار قهرمانی دستش را برای پول پیش پدر و مادر خود دراز نکند. همین جوان اگر بخواهد برای تامین هزینه های کشتی کار کند، از قهرمانی جا می ماند. از مسئولان کشتی می خواهم جوان ها را بیشتر مورد حمایت قرار دهند تا حداقل استرس ۱۰ سال دیگر را نداشته باشند. چند کشتی گیر را می شناسم که در دوره خود اسطوره بودند اما الان محتاج نان شب خود هستند. وقتی اسم ورزشکاری بزرگ می شود باید اسم او با جیبش همخوانی داشته باشد. اصلا می خواهم بدانم قهرمان های قبلی جهان کجا هستند؟

* یعنی راهی برای ادامه فعالیت در رشته کشتی وجود نداشت، جز این که ناگهانی تصمیم به خداحافظی بگیرید؟

خیلی کم لطفی و نامهربانی در حق من شد. این شرایط را تحمل کردم ولی در نهایت تصمیم گرفتم خداحافظی کنم و به اروپا بروم. در همین سفر هم تصمیم گرفتم رشته ورزشی ام را تغییر دهم. البته به من برای حضور در لیگ کشتی کشور خارجی پیشنهاد پناهندگی داده شد اما نپذیرفتم و به ایران برگشتم اما بعد از طریق یکی از دوستان به اسم دکتر موسوی شرایط فعالیت ام در رشته “MMA” در کشور کانادا فراهم شد. با باشگاهی در این کشور قرارداد چند ساله بستم که جا دارد از دکتر موسوی و لطف های او تشکر کنم. فعالیت در این رشته سختی های خاص خود را دارد زیرا من از کودکی با کشتی زندگی کردم و با آن بزرگ شدم. شناسنامه من کشتی است ولی تو اوج المپیک توکیو یعنی قبل از این تورنمنت تا همین یکی دو سال گذشته خیلی تلاش کردم به عرصه قهرمانی برگردم اما شاید چیزی به اسم رقابت سالم وجود نداشت. مثلا می توانم بگویم چرا باید فلان کشتی گیر باشد ولی نفر دیگری نباشد و اصلا دلیل این انتخاب چیست؟ به هر حال این ها اتفاقاتی هستند که در اردوهای تیم ملی اتفاق افتاد و اردونشینان هم به این نتیجه رسیده اند که چنین مشکلاتی است که یا مجبور می شوند کنار بروند یا با این شرایط می سازند. البته گذشته تمام شد.

* پس تصمیم سختی هم گرفتید.

واقعا این تصمیم سخت بود ولی طوری رفتار می شود که خودتان کم کم بروید و همین رفتار با من شد. خیلی اتفاقات در اردوهای تیم ملی می افتاد و خیلی حرف و حدیث وجود داشت که نمی خواهم درباره آن ها صحبت کنم. دل کندن از کشتی که ۲۵ سال عمرم را پای آن گذاشتم و در این مسیر سختی ها زیادی کشیدم تا به هدفم برسم، سخت است. من همین الان وقتی اخبار کشتی را دنبال می کنم، عشق می کنم و حتی نمی توانم زندگی ام را بدون کشتی تصور کنم اما مجبور شدم تغییر رشته دهم.

“MMA” را تا کجا ادامه خواهید داد؟

می خواهم وارد دنیای حرفه ای این رشته شوم. من رقابت و زندگی چالش برانگیز را دوست دارم. البته به من پیشنهاد مربیگری کشتی هم داده شد اما با توجه به شناختی که از بدنم دارم به نظرم می توانم همچنان در بُعد حرفه ای و قهرمانی فعالیت داشته باشم. شاید در کشتی نگذاشتند و نمی شود اما در رشته های دیگر می توانم بازهم برای کشورم، خودم، خانواده ام و شهرم افتخارآفرینی کنم. خیلی زود می توانم در رشته جدیدم پیشرفت کنم و اگر به این موضوع شک داشتم هرگز “ام ام ای” را انتخاب نمی کردم. مسیر ورزشی ام در ادامه خیلی قشنگ تر خواهد شد.