سمیه انصاری فر/
منصور جهانیان از پیشکسوتان کشتی آزاد، فرنگی و کشتی پهلوانی و از چهره های محبوب کشتی ایران است. پایگاه خبری گام و ورزش گفت و گویی با این پیشکسوت داشته که در ادامه می خوانید.
لطفا خودتان را معرفی کنید.
متولد یکم فروردین ۱۳۱۶ در همدان هستم از ۸ سالگی به تهران آمدم. از دوران نوجوانی به دلیل جذابیت و اهمیت مرام و مردانگی برایم به کشتی و ورزش زورخانه ای علاقه مند شدم. دوستی داشتم که قهرمان تیم ملی کشتی بود و همین انگیزه بیشتر برای ورود من به این ورزش شد. سال ۳۲ قهرمان کشتی پهلوانی کشور شدم. اولین بار پهلوان حسن نجار من را به تیم تهران دعوت کرد. وی زورخانه دار بود. یکبار که برای ورزش باستانی به زورخانه رفته بودم با یک کشتی گیر ۹۰ کیلویی کشتی گرفتم و او را زمین زدم. من آن زمان ۵۲ کیلو بودم. پهلوان نجار کشتی من را دید و از من خواست به تیم کشتی پهلوانی تهران بپیوندم. در وزن کِشی چون ۲۰۰ گرم بیشتر از وزن ۵۲ کیلو بودم در وزن ۵۷ کیلو مسابقه دادم و اول شدم. در کنار کشتی پهلوانی، کشتی آزاد نیز می گرفتم. در ابتدا در باشگاه راه آهن منصور رحیمیان مربی ام بود. سپس به باشگاه جوادیه رفتم و زیر نظر حسن سعدیان تمرین کردم. بعد از آن به باشگاه پولاد رفتم. در مسابقات بین المللی صوفیه در وزن ۵۷ قهرمان شدم. در یکی از مسابقات دنده ام شکست و کتفم بیرون زد و به دلیل آسیب دیدگی دیگر نتوانستم کشتی را ادامه دهم و مربیگری را آغاز کردم.
در مورد کشتی پهلوانی بیشتر برایمان بگویید.
کشتی پهلوانی یک از قدیمی ترین ورزش های جهان است و از ورزش های اسطوره ای ما ایرانیان به حساب می آید. مسابقات کشتی پهلوانی در زمان های قدیم در میدان های بزرگ شهر برگزار می شده است. این کشتی از آیین پهلوانی و زورخانه ای می آید. در تمام زورخانه ها بعد از انجام ورزش باستانی پهلوان ها به رزم آیی با هم در کنار گود می پرداختند و کشتی می گرفتند. بعدها برای کشتی تشک پهن شد و کشتی آزاد بسیار رونق گرفت و در باشگاه ها تمرین شد. یکی از اولین باشگاه های کشتی باشگاه پولاد بود. یک از افرادی که به کشتی ایران خیلی خدمت کرد مرحوم حسین نظری بود که کلید باشگاه پولاد را به مرحوم تختی و مرحوم عباس زندی می داد تا بروند صبح ها آنجا تمرین کنند.
شما هم دوره مرحوم تختی بودید از مرام و مسلک پهلوانی وی بگویید.
من از هم دوره های پهلوان تختی بودم و به چشم خود مرام و جوانمردی را در مسلک زندگی او دیدم و آموختم. تختی نه تنها یک نابغه از لحاظ فنی در کشتی بود، بلکه پهلوان به معنای واقعی کلمه نیز بود. او هیچ چیز را برای خود نمی خواست و همه چیز را برای مردم می خواست. یکی از آموزه های ورزش پهلوانی و کشتی جوانمردی و آزادگی است که تختی سرآمد آن بود. یادم هست در مسابقاتی حریف بلغاری از تختی خواسته بود که به او ببازد، زیرا در صورت پیروزی بر تختی به کشتی گیر بلغاری یک خانه می دادند؛ اما حبیب الله بلور مربی و سرپرست تیم که از قصد تختی برای باخت با خبر شده بود مانع این کار شد. من و بزرگانی چون حاج حسین زاکانی، مرحوم حاج محمد عطاللهی، حاج عبداله زارع (پدر کشتی شهرری) نزدیک به ۵۵ سال است که سالمرگ تختی را گرامی می داریم. محمدرضا طالقانی نیز بعد از انقلاب به جمع ما اضافه شد.
چرا کشتی ورزش اول ایرانیان است و برای شکوفایی و اقتدار بیشتر آن چه باید کرد؟
کشتی ورزش وارداتی نیست. خاستگاه کشتی در اساطیر و تاریخ ایران است و قدمتی چند هزار ساله دارد و با فرهنگ ما ایرانیان عجین است. جوانمردی و اخلاص حاکم بر این ورزش آن را ویژه کرده است. کشتی یک ورزش باستانی است. ورزش باستانی با راستی و مردانگی عجین است و هر که به سوی این ورزش آمده در راه درست قدم گذاشته، چه بسا افراد شروری که در این مسلک به راه راست هدایت و انسان های ارزشمند و حامی ضعفا شدند. البته که پهلوانی کار هر کسی نیست و بخشندگی و آزادگی می خواهد. محمود خوارزمی را نیز جوانمردی و افتادگی «پوریای ولی» کرد.
شرایط کشتی ایران را چگونه می بینید؟
کشتی در کشور ما همچنان قهرمان ساز ترین و پر افتخارترین ورزش است. البته در گذشته فن های زیباتر و بیشتری در کشتی رد و بدل می شد. حضور جوانان نابغه ای چون حسن یزدانی در کشتی ایران نشان می دهد که چه پتانسیل ارزشمندی در کشور ما برای این ورزش وجود دارد. یادم است با مرحوم پهلوان محمد خادم یک بار برای تماشای تمرین تیم نوجوانان به سرپرستی پرویز هادی رفتیم. آن زمان حسن یزدانی ۱۴، ۱۵ ساله بود مرحوم خادم همانجا گفت این پسر نابغه کشتی می شود اگر خرابش نکنند و درست تشخیص داده بود چون کشتی شناس بود و تشخیص می داد چه فردی کشتی گیر می شود. دید و تجربه مربی در شناخت و تربیت کشتی گیر بسیار مهم است. ما به مربیانی از این دست در کشتی نیاز داریم تا استعدادهای ویژه را شناسایی کنند.
از دوران مربیگری خود بگویید.
مربیگری را از باشگاه فهمیده آغاز کردم. مدت زیادی سرپرست و مربی تیم کشتی آزاد و پهلوانی تهران بودم و با هزینه خودم تیم را به مسابقات کشوری می بردم و در تمام آن سال ها تیم تهران در رده اول قرار داشت. با مربیانی چون محمد کرمانی، هاشم حبیبی، هاشم کلاهی، محمد اسدی، حسین معاونیان، محسن کاوه و محمد مشهدی اسماعیل در دوران سرپرستی خود همکاری داشتم و کشتی گیران خوبی به جامعه کشتی تحویل دادیم. در سال ۸۰ مربیگری و سرپرستی تیم را کنار گذاشتم. مدتی سرپرست کل باشگاه های فهمیده بودم. رئیس هیات کشتی شمالغرب و نایب رئیس هیات کشتی تهران و همچنین مدتی دبیر هیات کشتی پهلوانی بود.
حرف پایانی
بنده به عنوان یک پیشکسوت آرزو می کنم تیم های کشتی آزاد و فرنگی کشورمان بتوانند به مقام قهرمانی دنیا برسند.
