یک درام ورزشی/ طلا طلاست، چه دختر ببره چه پسر

سمیه انصاری فر/

فیلم های ورزشی معمولا مورد پسند مخاطبان مختلف هستند، این فیلم ها اغلب موضوعات واقعی دارند و شاید دنبال کردن زندگیِ شخصیت مشهور و محبوبِ ورزشی یکی از دلایل اصلی اقبال این فیلم ها در میان مخاطبان باشد. جذابیت دیگر این فیلم ها می تواند تماشای تلاش و پشتکار قهرمانان و ورزشکاران باشد زیرا دیدن این شکل از تلاش، انگیزه را در بسیاری زنده  می کند و حتی ممکن است مخاطبی را به ورزشی علاقمند کند. بهر روی فیلم های ورزشی جایگاه مهمی در سینمای جهان دارند. اغلب فیلم های مهم ورزشی در سینمای هالیوود ساخته شده است اما سینمای کشورهای دیگر و حتی سینمای ایران نیز فیلم هایی در ژانر ورزش داشته است. یکی از فیلم های  خوب ورزشی که در چند سال اخیر ساخته شده و مورد اقبال مخاطب و منتقدان بود فیلم «دنگل» است. این درام ورزشی و بیوگرافی محصول سینمای هندوستان است. دنگل به معنای کشتی است و قطعا فیلمی که در مورد کشتی باشد برای مخاطب ایرانی که کشتی ورزش اول کشورش است دیدنی است.

همانطور که می دانیم سینمای هند (بالیوود) یکی از صنعت های پولساز این کشور محسوب می شود و سالانه نزدیک به دو میلیارد دلار در آمد دارد. این صنعت در هند نزدیک به ۱۰۰ سال است که آغاز شده و خیلی زود جای خود را نه تنها در هند بلکه در سراسر جهان پیدا کرده و علاقمندان بیشماری دارد. رقص، آواز، عشق، تصادف، رویارویی طبقه مرفه و فقیر، تقابل خیر و شر از المان های مهم سینمای هند است. فضاهای فانتزی و تخیلی بخشی جدایی ناپذیر از سینمای هند است. اما سینمای هند در مسیر پیشرفت خود گاه فیلم هایی با استانداردهای بالا  و موضوعات متفاوت نیز تولید کرده است که توانسته نظر مخاطب جدی و منتقدین را نیز جذب کند و فراتر از سینمای مرسوم هندوستان باشد. فیلم «دنگل» یکی از همین فیلم ها است.

دنگل روایت زندگی کشتی گیری است که می خواهد فرزندانش رویای قهرمانی او را محقق کنند. این فیلم داستان زندگی ماهاویر سینگ کشتی گیر معروف هندی و دو دختر بزرگش که آن ها نیز کشتی گیر هستند را روایت می کند. ماهاویر به دلیل مشکلات مالی ورزش کشتی را کنار می گذارد و در رویای قهرمانی ماند.  او حالا تنها یک آرزو داشت صاحب فرزند پسر بشود تا پسرش رویای او را محقق کند اما  هر چهار فرزند او دختر شدند و چالش اصلی او با پذیرفتن این موضوع آغاز می شود.

دنگل فیلمی گیرا و جذاب است که با سیر داستانی درست خود، تعلیق ها، گره افکنی و گره گشایی ها می تواند مخاطب را بدون خستگی نزدیک به سه ساعت پای خود نگه دارد. فیلم با نشان دادن مسابقه کشتی گیر هندی در مسابقات المپیک آغاز می شود. ماهاویر شخصیت اصلی فیلم در حال تماشای کشتی از تلویزیون می گوید: «پسران ما هم می توانند صاحب مدال شوند اگر مورد حمایت باشند.» با فلش بک به جوانی او می فهمیم که ماهاویر کشتی گیر معروفی بوده است؛ اما ورزش را به خاطر مشکلات مالی و حمایت نشدن از سوی مسئولین رها کرده است. او که همچنان رویای کسب طلا را دارد منتظر است تا صاحب فرزند پسری شود تا رویایش را ادامه دهد و به واقعیت تبدیل کند. اما او و همسرش صاحب چهار دختر می شوند. ماهاویر از داشتن پسر ناامید شده و دیگر رویایش را دنبال نمی کند تا اینکه یک روز وقتی به خانه می آید می بیند که دخترهایش با پسرهای همسایه دعوا کرده اند و آن ها را کتک زده اند، اینجاست که تصمیم می گیرد به دخترانش کشتی یاد دهد تا آن ها بتوانند به جای پسری که ندارد رویای قهرمانی او را دنبال کنند.

فیلم بعد از این تصمیم ماهاویر وارد فاز جدید می شود. حالا ماهاویر باید گیتا و بابیتا دو دختر نوجوانش را قانع کند سخت ورزش کنند. از طرفی هم باید با فضای سنتی روستا که با ورزش کردن زن، آن هم کشتی به این شکل مخالف هستند، مقابله کند. او این مسیر را با همه سختی ها ادامه می دهد و در تصمیم خود اراده دارد. گیتا و بابیتا که از تمرینات سخت بدنسازی و کشتی ناراضی و از پدر خود بابت این اقدام ناراحت هستند، بعد از حضور در عروسی دوستشان که به اجبار پدرش ازدواج کرده، متوجه می شوند که پدرشان چقدر آن ها را دوست دارد. گیتا و بابیتا تصمیم می گیرند تمرینات و حرف های پدر را جدی بگیرند وبه آمادگی برسند. در ادامه ماهاویر دخترانش را در مسابقات محلی کشتی نام نویسی می کنند، دخترها پس شکست دادن پسرها در این مسابقات کم کم اسمشان بر سر زبان ها می افتد و مسیر قهرمانی و حضور در تیم ملی را طی می کنند. در انتها شاهد قهرمانی دختران ماهاویر با مربیگری او در جهان هستیم. رویای ماهاویر بالاخره توسط محقق می شود و یاد این دیالوگ ماهاویر در اوایل فیلم می افتیم: «طلا، طلاست چه دختر ببره چه پسر.»

فیلم دارای خرده داستان های متعدد دیگری نیز هست مانند خریدن و خوردن مرغ، سرپیچی گیتا از پدر در دوران عضویت در تیم ملی و …. این خرده داستان های مناسب و به جا توانسته این فیلم را در کنار قصه ی جذاب و آهنگ های زیبایش از جمله ترانه «چشم ها»، گیرا و خوش ریتم کند. البته نباید از بازی خوب «عامر خان» در نقش ماهاویر در این فیلم چشم پوشید. او از بزرگترین بازیگران سینمای هند است و برای رسیدن به این نقش علاوه بر کم کردن وزن، آموزش های متعددی نیز برای آشنایی با ورزش کشتی و مربیگری دیده است. بازیگرانی که نقش دختران ماهاویر را در این فیلم بازی می‌کنند، از همان روستای محل زندگی این کشتی ‌گیر انتخاب شده ‌اند.

دنگل علاوه بر اینکه یک داستان واقعی از یک خانواده ورزشی و قهرمان و چالش های آن ها را در این مسیر روایت می کند به مسائلی چون تلاش برای رسیدن به موفقیت، تبعیض جنسیتی و غرور ملی نیز می پردازد.

فیلم دنگل محصول مشترک کمپانی فیلمسازی عامرخان و والت دیزنی می‌باشد و لقب پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای هند را از آن خود کرده است. این فیلم محصول سال ۲۰۱۶ و کارگردان آن «نتیش تیواری» است. اگر علاقمند به تماشای فیلم های ورزشی هستید می توانید این فیلم را با کلی جایزه و افتخار انتخاب کنید. دنگل در همان دقایق اولیه شما را ضربه فنی کرده و با ریتم مناسب، کارگردانی، بازی و قصه خوب شما را دو ساعت و چهل دقیقه پای خود میخکوب می کند.